In tegenstelling tot de Indiase traditie, die nog springlevend is, zijn onze tradities helaas vaak al verdwenen, of nauwelijks bekend, al krijgen we er wel een vrije dag voor (Pinksteren, Pasen, Hemelvaart, Kerst bv.). Toch zijn er parallellen met onderdelen uit Kirtan, bv dansen.
Ook onze kerkelijke feesten hebben een diepere betekenis, die niet altijd even bekend is. De Christelijke betekenis is vaak wel (oppervlakkig) bekend.
Inhoud
Pinksteren
Ik ga ervan uit dat veel gebruiken uit het pinksterfeest uit de Germaanse of Keltische seizoensfeesten voortkomen, dus uit onze eigen verre voorgeschiedenis.
Hoewel de kerk ons ander wil doen geloven, heeft de kerk veel van deze oude gebruiken opgenomen in hun Christelijke feesten, onder het motto “if you can’t beat them, join them”. Omdat het de kerk niet lukte deze “heidense gebruiken” uit te bannen, werden ze in een kerkelijk sausje verpakt.
Hieronder een (incompleet) aantal achtergronden van Pinksteren (wordt nog aan gewerkt….)
Wikipedia over Pinksteren
Pinksteren is een algemeen voorjaarsfeest, waarmee het opnieuw ontluikende leven, maar vooral ook nieuw ontluikende liefde gevierd wordt in samenhang met de hoop op vruchtbare opbrengsten van de akkers. Feesten met veel zang en dans en niet zelden een ontmoetingsplaats voor (jonge) mannen en vrouwen en als zodanig de inleiding tot zomerse liefdes en, wie weet, misschien wel echte vruchtbare huwelijkspartijen. De maagdelijke Pinksterblom symboliseert al deze ‘vruchtbaarheid’.
(het is dus niet zo vreemd dat door de reformatie een aantal van deze “wulpse” gebruiken plaatselijk verdwenen)
Pinksterblom
Vroeger was er een voorjaarsfeest dat “de viering van de pinksterblom” genoemd werd, waarbij uit de ongetrouwde meisjes van de gemeenschap door de huwbare jonge mannen een ‘bruid’ gekozen werd en met bloemen en een kroontje werd versierd.
Op Vrije Scholen nu wordt dit nog steeds gevierd, daar zijn de oudste jongen en het oudste meisje uit de klas bruid en bruidegom.
Vrije School
Uit de Nieuwsbrief van de Vrije School Meander in Nijmegen:
Het feest van de vrijheid en de liefde, het feest van de geest en de toekomst; een bewustzijnsfeest.
Vijftig dagen na Pasen, tien dagen na Christus’ Hemelvaart viert men het feest van de scheppende menselijke geest. (Daarom maakt men voor dit feest ook zelf de versieringen van allerlei kleuren papier.)
In de natuur is Pinksteren het feest van de bevruchting, de vruchtbaarheid.
Vele vruchtbaarheidsriten uit de vóór-christelijke tijd zijn in de loop van de eeuwen samengevoegd met het christelijke Pinkstergebeuren.
Pinksteren geeft ons de mogelijkheid om net als in de natuur in “bloei”te staan, jezelf open te stellen om bevrucht te worden met geestkracht; een kracht die je kunt voelen als een stroom van warmte, enthousiasme, die je bij jezelf naar binnen laat komen, maar die je ook aan anderen kunt schenken.
In de Pinkstertijd worden we opgeroepen om ons bewustzijn te vernieuwen.
De kleuters vieren het feest in de vorm van een bruiloftsfeest.
De Pinksterbruid of Pinksterblom wordt gezien als de Lentebruid, het symbool van de groeikracht in de natuur.
Meestal zijn het oudste meisje en de oudste jongen van de klas bruid en bruidegom. De andere kleuters zijn de bruidsmeisjes en bruidsjongens, de gasten op het feest.
We sieren ons met kransen, bloemen van papier en bellen.
Ter ere van de Pinksterbruid-en bruidegom dansen we op het plein of in het park.
Christelijke achtergronden Pinksteren
Het Pinksterfeest is een feest waar de door Jezus Christus aangekondigde komst van de Heilige Geest wordt gevierd: de apostelen ontvangen de Heilige Geest. Het is ook de plechtige afsluiting van de paastijd.
Wikipedia:
met Pinksteren wordt de uitstorting van de Heilige Geest herdacht. Het is de negenenveertigste dag ná Pasen (de vijftigste dag van Pasen). Met deze uitstorting wordt ook het begin van de christelijke Kerk gemarkeerd. Het kan als zodanig tevens als de eerste christelijke opwekking worden gezien.
De pinksterbeweging, ook wel aangeduid als het pentecostalisme, is een christelijke (protestantse) stroming die sterk de nadruk legt op de Heilige Geest.
Joodse achtergrond Pinksteren – Sjavoeot
Uit Wikipedia
Sjavoet viert de openbaring van de Thora aan het volk van Israël na hun uittocht uit Egypte, en is een van de belangrijkste feesten van het Jodendom.
Op de vijftigste dag, zeven weken na Pesach (Pasen) moeten nieuwe offers voor God worden gebracht, als een soort afsluiting van Pesach. Het feest wordt ook wel het ‘Feest van de Eerstelingen’ of ‘Wekenfeest’ (Hebreeuws: Sjavoeot) genoemd. Er moesten ‘eerstelingen’ van de graanoogst en het vee worden geofferd. Voorts moest er een samenkomst worden gehouden en niemand mocht zijn gewone werk doen.
Deze traditie gaat terug tot de Griekse naam Pentekostē, waar het woord “Pinksteren” vandaan komt. Sjavoeot is ook een oogstfeest, want het markeert de afronding van het de met Pesach beginnende tarweoogst.
De christelijke Pinksteren evenement werd gehouden in het Joodse feest van Sjavoeot Handelingen 02:01 EU. Dit festival viert de openbaring van de Thora aan het volk van Israël en . Sjavoeot betekent weken en heeft met deze naam de leeftijd van de vijftigste dag zeven weken na het Pascha.
Meiboom
Wikipedia: Het planten van een meiboom (ook wel meij of mei) is een erg oud gebruik dat nog altijd voorkomt in grote delen van Europa.
Het is een vruchtbaarheidsrite om bij het begin van de zomer de natuur te huldigen. Men gelooft dat het planten van de boom leidt tot vruchtbaarheid voor vee, akkers en mensen
Een meiboom is een versierde paal of boom. Het oprichten van de boom gaat gepaard met verschillende rituelen, deze verschillen per gebied. De boom wordt vaak geplant op 1 mei, of op de vooravond daarvan (29 april). In andere gebieden gebeurt dit tijdens het Midzomerfeest of Pinksteren. De meiboom wordt in veel gevallen op het dorpsplein (brink), tussen de kerk en de herberg, geplant.
De boom werd in optocht vervoerd met één of meer versierde wagens, de zogenaamde meiwagens. In sommige gevallen werd de optocht vergezeld door muziek en werd gebruikgemaakt van zelfgemaakte waldhoorns (vergelijkbaar met de midwinterhoorn), meifluitjes, hoppen of pijpen. Deze fluitjes werden gebruikt om de heksen, de boze geesten die het meifeest konden bederven, te verjagen.
