Geschiedenis en Filosofie van Kirtan

Kirtan (van het Sanskriet woord voor “zingen”) is een vorm van volksmuziek die is ontstaan uit de Bhakti beweging van de 15e eeuw India. Oorspronkelijk werd Kirtan gespeeld en gezongen door muzikanten met zeer weinig formele opleiding.

Geschiedenis en Filosofie van Kirtan: vrij vertaald naar Dave Stringer’s “de filosofie van de Kirtan”:

De Bhaktis schreven extatische liefdes-gedichten over het Goddelijke, en trokken de-hele-tijd-zingend rond. Hun boodschap was eenvoudig: ontwikkel vreugde, en zie het Goddelijke in elkaar. In de ogen van Liefde zijn we allemaal hetzelfde. In een kaste-gebonden samenleving was dit, en is nog steeds, een radicale boodschap. Ze leerden Sanskriet mantra’s aan gewone mensen met behulp van eenvoudige melodieën, begeleid door handgeklap, vinger-cymbals en trommels. Publiek verzamelde zich, en in een tijd zonder geluidsversterking, werden andere instrumenten en meer stemmen toegevoegd aan het geluid te versterken. Kirtan is nog steeds enorm populair in het moderne India. Op grote festivals, kunnen er vele duizenden goddelijk-verbonden-dronken mensen zingen en dansen.

Kirtan in Amerika

De zaden van yoga werden in Amerika geplant in het midden van de 19e eeuw. De Upanishads waren onlangs vertaald in het Engels, en werden gelezen door de Amerikaanse Transcendente schrijvers Zij toetsen hun eigen spirituele veronderstellingen aan deze teksten. De transcendentalisten Ralph Waldo Emerson, Henry David Thoreau, Emily Dickinson en Walt Whitman  waren van mening dat op het niveau van de menselijke ziel, alle mensen toegang hebben tot goddelijke inspiratie. Dat alle mensen op zoek zijn en houden van vrijheid,kennis en waarheid. Zo is het mogelijk om hun geschriften te zien als de eerste uiting van een Amerikaanse Bhakti beweging. De ideeën van de transcendentalisten werd diep verankerd in het bewustzijn van de Amerikaanse cultuur en spiritualiteit. De bladeren van de moderne Amerikaanse yoga zijn gevoed door deze wortels.

kenmerken Kirtan

De belangrijkste muzikale kenmerk van kirtan is het gebruik van vraag en antwoord (call and response). Deze vorm is ook aanwezig bij bluegrass, work-songs, gospel en jazz. Yoga wijst naar bewustzijn van de essentiële eenheid van de dingen. Dus om de individu-oplossende Oosterse traditie van kirtan met de individuele-expressieve westerse tradities van gospel, jazz en pop-muziek te combineren is geen tegenstrijdigheid. Aangezien ze beide voortkomen uit dezelfde drang om uit te drukken wat is extatisch, bevrijdend en transcendent is. De Bhaktis kende geen orthodoxie. Zij zagen de expressie en vorm van het goddelijke in alles waar ze naar keken. Ze spraken en creëerden muziek in de volkstaal van de mensen die ze aanspraken. Zo kan zelfs muziek die niet kan worden aangemerkt als traditionele kirtan, nog steeds de expressie zijn van de oorspronkelijke visie van de Bhakti-beweging.

De bedoeling van kirtan is bewustzijn-transformatief, om de zangers te laten verdwijnen in het lied. Net zoals druppels opgaan in de oceaan. De muzikanten en het publiek smelten samen in een wolk van bewustzijn. Ze bewegen samen als een zwerm vogels, totdat het lied zelf verdwijnt in de blauwe hemel van de stilte.

Sanskriet

Taalkundig gezien is Sanskriet de moedertaal van veel moderne talen. Het is een soort systeem van elementaire klank-betekenis. De mantra’s zijn in de eerste plaats recitaties van Namen die aan het Goddelijke gegeven zijn. Maar misschien is de ware betekenis van de mantra’s te vinden in het gevoel van eenheid, welzijn en tijdloosheid die ze oproepen. De mantra verstilt  de geest, en de muziek bevrijdt het hart. Extase is zowel het proces als het product.

Het woord mantra betekent letterlijk geest-bescherming. In de zin van het beschermen van de geest tegen de verwondingen van verlangen, projectie en gehechtheid. Mantra’s zijn bedoeld als een instrument waarmee de geest zich kan bevrijden van de gevangenis die het denken heeft gecreëerd. Het is niet ver van de waarheid om te zeggen dat het zingen van mantra’s is bedoeld als een compleet hersenloze activiteit. Yoga vraagt ons niet te geloven in iets. Het vraagt ons om te oefenen, en  onze ervaring te onderzoeken tot we de Waarheid kunnen zien in het boek van ons eigen hart. Niemand anders kan het voor je lezen, of je vertellen wat het betekent. Of je deze mantra’s ervaart als oude wijsheid, psychologische metafoor. of complete onzin, is aan jou.

Het denken stopt

Op onderzoek naar de oorsprong en de aard van het universum, komen zowel de westerse discipline van de wetenschap en de Oosterse discipline van de yoga uit bij het obstakel van het denken. Maar hoe kan het denken verder te kijken dan zichzelf? Hoe kunnen we de grenzen van ons bewustzijn overstijgen? Is het allemaal alleen maar een kwestie van chemie? Zelfs als het dat is, verdiept dat dan het mysterie niet in onverwachte nieuwe richtingen? Er is geen einde aan de vragen die kunnen worden gesteld. Maar is het niet verbazingwekkend dat je nu kunt kijken naar een MRI van iemands hersenen? En daarin zien hoe zingen het verandert? Al zingende, begeven we ons in een veld voorbij vragen en antwoorden. Ontmoet gelukzaligheid, het denken is kalm.

Bron: the Filosophy of Kirtan door dave Stringer